NERWICE

NERWICE. 

Nerwica to zaburzenie psychiczne, których źródłem są nierozwiązane konflikty zewnętrzne. Objawami nerwicy mogą być niewyjaśnione bóle brzucha, głowy czy kołatanie serca. Związane są z zaburzeniami psychicznymi, których podłożem bywa nerwica.

NERWICA U DZIECI - OBJAWY

Lęk stanowi podstawową dolegliwość związaną z nerwicą u dzieci. Towarzyszą mu jednak również inne objawy, które są zależne od typu występującego u pacjenta zaburzenia.

  1. zaburzenie lękowe uogólnione

W zaburzeniu lękowym uogólnionym lęk odczuwany jest przez dziecko
w zasadzie przez cały czas, jednakże jest to lęk o stosunkowo niewielkim nasileniu. Dotyczyć on może różnych wydarzeń, takich jak np. wizja otrzymania negatywnej oceny w szkole czy niepowodzenia w zawodach sportowych. Lękowi w tym przypadku towarzyszyć mogą problemy ze snem, pogorszenie koncentracji oraz rozdrażnienie.

  1. zaburzenie paniczne

Napadami paniki nazywa się stany silnego lęku, którym towarzyszą dolegliwości somatyczne (m.in. problemy z oddychaniem czy znaczne przyśpieszenie czynności serca). W przebiegu zaburzenia panicznego u dzieci, napady pojawiać się mogą całkowicie niespodziewanie, co więcej – obawa przed doświadczeniem następnego ataku może być tak wielka, że sama w sobie może wyzwolić kolejny epizod paniki.

  1. fobie specyficzne

Zgodnie z nazwą, dzieci cierpiące na fobię specyficzną odczuwają lęk związany
z jakimś konkretnym przedmiotem lub zjawiskiem. Nadmierny, patologiczny strach mogą powodować zwierzęta i owady, ale i jazda samochodem po moście czy lot samolotem. W przypadku fobii specyficznej dziecko stara się unikać czynników lękotwórczych, a w przypadku zetknięcia się z nimi może reagować płaczem lub złością.

 

  1. fobia społeczna

Dorastający pacjenci z fobią społeczną unikają kontaktów szczególnie z osobami nieznajomymi. W przypadku narażenia na takie spotkanie, mogą one unikać rozmowy czy kontaktu wzrokowego, pojawia się u nich również znaczny dyskomfort związany ze znalezieniem się w niewygodnej sytuacji. Fobia społeczna może być źródłem problemów, ponieważ dziecko jej doświadczające (w skrajnych przypadkach) może odmawiać wychodzenia do szkoły czy też starać się w ogóle jak najrzadziej opuszczać dom, aby uniknąć kontaktu z innymi ludźmi. Czasami jako objaw fobii społecznej wymienia się mutyzm wybiórczy, który polega na tym, że dziecko ogólnie umiejące prawidłowo mówić przestaje rozmawiać z osobami, których nie zna.

  1. lęk separacyjny

Lęk separacyjny jest jedną z postaci dziecięcej nerwicy, w której mały pacjent nie może znieść rozstania ze swoimi opiekunami. Sam moment rozstawania się
z rodzicem (np. rozłąka na czas pójścia do pracy) czy nawet wyłącznie myśl o niej wzbudzają lęk, płacz i rozdrażnienie dziecka. Może ono podejmować różnego rodzaju działania, aby zatrzymać opiekuna przy sobie, np. zgłaszać występowanie dolegliwości somatycznych, takich jak ból brzucha czy głowy. Lęk separacyjny może powodować też niechęć dziecka do opuszczania domu. Dotyczyć to może zarówno wyjścia do szkoły, jak i wyjazdu na wycieczkę bez rodziców.

OBJAWY NERWICY U DZIECI - ZABURZENIA OBSESYJNO - KOMPULSYJNE (nerwica natręctw)

Spośród wszystkich opisywanych objawów, zapewne to właśnie zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne wydawać się mogą najbardziej uciążliwe dla otoczenia. W ich przebiegu wyróżnia się dwie składowe: obsesje, czyli niechciane, wciąż pojawiające się uporczywe myśli oraz kompulsje, czyli czynności, których wykonanie uspokaja chorego i powoduje czasowe ustąpienie obsesji. Dzieci z nerwicą natręctw mogą mieć rozmaite objawy, na przykład pacjent z obsesją dotyczącą czystości może zmieniać ubrania wielokrotnie w ciągu doby, czy też wciąż myć ręce. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne mogą znacznie zaburzać funkcjonowanie dziecka, ponieważ zdarza się, że wykonywanie kompulsji zajmuje mu nawet większą część doby.

PRZYCZYNY nerwic

Nerwica u dzieci nie ma jednej, konkretnej przyczyny. Pod uwagę w patogenezie zaburzeń lękowych u dzieci brane są zarówno defekty anatomiczne struktur mózgowia i zaburzenia dotyczące układów neuroprzekaźnikowych. Podejrzewane o wpływ na rozwój nerwicy są też obciążenia genetyczne, zauważalna jest bowiem tendencja do zwiększonej częstości występowania problemu u tych dzieci, których rodzice chorują lub też chorowali w przeszłości na zaburzenia lękowe.

NERWICE - FOBIE SZKOLNE

Pewne czynniki środowiskowe także (a według niektórych autorów – przede wszystkim) miewają związek z początkiem wystąpienia nerwicy u dzieci – ryzyko, że niektóre sytuacje mogą wywoływać zaburzenia lękowe wzrasta szczególnie wtedy, gdy dziecko ma wspominane powyżej predyspozycje do rozwoju tego typu problemów. Mowa w tym przypadku o:

  • - zmianie szkoły, klasy czy miejsca zamieszkania,
  • - doświadczaniu przemocy (fizycznej i/lub psychicznej) ze strony rówieśników lub rodziny,
  • - braku wsparcia ze strony najbliższego otoczenia,
  • - śmierci bliskiej osoby,
  • - nieprawidłowościach wychowawczych, którymi mogą być zarówno nadmierna opiekuńczość rodziców,
  • - częste krytykowanie dziecka.

NERWICA U DZIECI - LECZENIE

Podstawę leczenia dziecięcych nerwic stanowią różnego typu oddziaływania psychoterapeutyczne, takie jak: